Dolayısıyla resmin çocuğun iç dünyasını keşfetmek için ideal bir “Projektif Teknik” olduğu söylenebilir. Bununla birlikte resim çocuğun zihinsel gelişiminin en önemli göstergelerinden bir tanesi olduğu söylenebilir.

Çocukların kişilik özelliklerini resimlerinden görebiliriz

Psiko-pedagojik açıdan çocukların farklı gelişim dönemlerinde farklı çizim evrelerinden geçtiği gözlenmektedir. Bu geçişlerde çocuğun resimlerinde belirgin bir değişim dikkat çekmektedir. Örneğin karalama dönemindeki 3 yaş çocuğu tipik olarak bir insan resmini sadece yuvarlak bir kafa olarak çizerken,  şema öncesi dönemde ki 5 yaş çocuğu, yuvarlak bir kafaya ek olarak gövde çizebilir, kafaya ek olarak da göz burun ve ağız ekleyebilir. Ayrıca resim çocuğun kişilik özelliklerini görme açısından önemli bir araçtır. Örneğin, kendine düşük özgüvene sahip bir çocuğun resmi; kâğıdı kullanış, resimdeki kompozisyon, kullandığı figürler ve renkler açısından özgüveni olan çocuğun resminden farklılaşabilmektedir. Bir grup içerisinde çocuk ötekilerini nasıl algıladığını, ötekilerinde kendisini nasıl algıladığını resim yoluyla çocuk kâğıda yansıtabilmektedir. Dolayısıyla çocuğun sosyal ilişkilerini ve tutumlarını anlamlandırmamız açısından resim önemli bir teknik olduğu söylenebilir.

Çocuk resmindeki gelişim evreleri:

Karalama Dönemi (2-4 Yaş)
Şema Öncesi Dönem (4-7 Yaş)
Şematik Dönem (7-9 Yaş)
Gerçeklik -Gruplaşma Dönemi (9-12 Yaş)
Görünürde Doğalcılık Dönemi (12-14 Yaş)
Belirli bir kas olgunluğuna ulaşan her çocuk kâğıt üzerinde birtakım çizgi ve figür denemelerinde bulunmaktadır. Bu figür ve çizgilerin çoğunlukla temsili olmakla birlikte, temsil edici olmayan çizgi ve figürlerin de bulunabileceğini dikkate almak önemlidir. Unutulmamalıdır ki resimler tek başına değerlendirme için bir ölçüt değildir. Terapistin seans içi gözlemi ve değerlendirmesi, ebeveynden aldığı bilgilerle birleştiğinde çocuğun yaptığı resimler anlam kazanmaktadır.