Muhtemelen Ayasofya’nın altı.

1950’lili yıllar.

Tek tük araç geçiyor.

Araçtan çok at eşekle insanlar yükünü taşıyıp çarşı pazar işini görüyor.

Gürültü bugüne kıyaslarsak yok denecek kadar az.

Ama yine de insanlar rahatsız olmuşlar ki, Belediye bir levha ile sürücüleri uyarma ihtiyacı duymuş.

Saat 18.00/08.00 arası “klakson çalma”yı yasaklamışlar Trabzon’da.

Yani bugünkü deyimiyle kornaya basıp durmak yok.

Ara sokaktaki yolcuyu çağırmak için, önündeki araca yol versin diye uyarmak için, kızdığım araç sürücüsüne tercümesi içinde olan korna sesi ile hayıflanmak için, düğün konvoylarında, asker uğurlamalarında, gece yarısı alemlerde, olur olmaz zaman ve yerlerde korna çalmayı yasaklamış o yıllardaki yöneticiler.

Bugün; evde hasta mı, uyuyan çocuk mu var demeden gelip geçen konvoyların çıkarttığı gürültü bir yana Meydan’da, Maraş Caddesi’ndeki karmaşa başlı başına bir stres kaynağı.

Keşke trafikteki tek sıkıntımız o yıllardaki gibi “klakson çalma” olsaydı.

Önde at, arkada bisikletli, daha arkada da bir kamyonet.

Topu topu trafik yoğunluğu bu kadarmış o yıllar.

Korna yasağına uymayan varmış yine de uyarma ihtiyacı duymuş zamanın yetkilileri.

Bugüne baktığımızda her yeri bu levhalarla doldurmamız gerekecek.

Bunu da üzülerek belirtmek zorundayım.

Bunca zaman geçmesine rağmen trafikte değişen çok bir şey yok “korna ile konuşma” açısından…