“Aktarım, var olan kelimeler aracılığıyla gerçekleştirildiğinde yanılgı kaçınılmazdır. Zira aktarma sırasında gerçek bilgi tahribata uğrar, gerçek ise ölür. Zira hakikat sezgisel bir olgudur ve kuru kelimelerle aktarılamaz çünkü kelimeler son derece yetersiz kalır. Fakat insan aydınlanınca, zekâ uyanınca ve farkındalık yükselince kelimeler gerçek bilgiyi aktarmak için yararlı bir araç hâline gelebilir. Birey özünden akan gerçek bilgiyi kelimelerin içine yüklerse sahte olan, gerçek olana götürebilir. Zira yansıma gerçektir çünkü gerçeği yansıtır ama o gerçek yansıma kişiye gerçekle ilgili gerçek bir bilgi aktarılmasını sağlayamaz. Tıpkı göle yansıyan güneş görüntüsünün kişiye gerçek güneşle ilgili gerçek bilgileri aktaramadığı gibi. Gerçek bir Rehber ise hakikati anlatırken kelimeleri hakikat enerjisiyle doludur ve o enerji samimi arayana aktarılır. Kelimeler sayesinde değil, aktarılan o enerji sayesinde birey hakikati yaşamaya başlar, hakikatin içine dalar ve hakikat içine akar. O zaman gerçek bir aktarım gerçekleşir.

Gerçek şu ki Rehberin varlığı hakikatle dolup taştığı için gerçekleşen süreç yapay bir eğitim değil, gerçek bir aktarımdır. Rehber var oluşunu, varlığını akıtmaktadır. Bu aktarım sayesinde arayan aradığı her şeyi bulur. Rehber bilinen kelimelerle bilinmeyene dair bilgi aktarır fakat amaç kişiyi bilgili yapmak değil, bireye sahip olduğu dünyasal bilgiyi unutturup varoluşsal deneyim yaşatmaktır. Zira Rehber hakikati aktarır çünkü sahip olduğu tek şey mutlak hakikattir. Öğretmek ise dayatmak, şartlandırmak, köleleştirmek demektir. Oysa hakikati aktarmak özgürleştirmek demektir. Yani o an ses titreşimleri bilinemeyen ile ilgili sözel bilgiyi aktarmak için değil, bilinemeyenle titreşimsel bağlantı kurmak içindir. Gerçek aktarım sayesinde bireyin içinde olan bilginlik uyandığında mutlak bilgi tezahür eder. O zaman birey gerçek bilgiyi karşılıksız olarak başkalarına da aktarmak ister.”