İdare; bir kurum ya da kuruluşun, en geniş anlamda ülkenin/devletin  stratejisini belirleme ve çalışanlarının  çabalarını koordine etme, iş ve hizmetleri en iyi, en verimli şekilde yerine getirme  faaliyetlerini içerir.

            İdareci ise, ‘idare’ işini yapan insandır.

            Kelime anlamı olarak idareci;  Yönetici, idare eden, hoşgörülü, becerikli, tutumlu anlamlarını ifade etmektedir.

            Anlamlarından da anlaşıldığı gibi, işin içinde yönetim becerisi olduğu kadar, hoşgörülü ve tutumlu olmayı da kapsamaktadır.

             İdareciler bu özellikleri ile; halkın çeşitli ihtiyaç ve hizmetlerini, kendilerine verilen yetki ve yasal sınırlar dahilinde, kendi becerileri ile gören ve yerine getiren insanlardır.

              Görüldüğü gibi idarecilik; yakışıklı, boylu postlu, iyi giyimli, lüks makam odalı ve  makam araçlı ya da namazında niyazında, alnı secdeli vasıfları (bunlar kendi özel hususiyetleri olup, şahsı ile ilgilidir) değil, ehliyet ve liyakati, beceri ve kabiliyeti gerektirmekte,

              İslam’ın idarecilere verdiği önem, mesuliyet ve vebalin çok büyük olduğu herkesçe bilinmektedir. Onun için üstad Akif;  “Kenar-ı Dicle’de bir kurt aşırsa koyunu, gelir de Adl-i İlahi sorar Ömer’den onu” vecizesi ile bunu en güzel şekilde dile getirmiştir.

                  İslam; Bu kadar mesuliyetli ve ağır yükü taşıyacak olan idarecilerde, EN KÜÇÜĞÜNDEN EN BÜYÜĞÜNE KADAR, EN ALTTAN EN TEPEYE KADAR  temel beş vasıf aramaktadır. Nedir bunlar?

              1-ADALET: En başta gelen ve olmazsa olmaz idareci vasfıdır. Adalet demek; herkese eşit davranmak, ayrım yapmamak, hak ve hukuka uyma, hak ve hukuku koruma ve gözetme, yerine getirme, dosdoğru ve adil olma durumudur. Hud Suresi, 112. Ayet’ te: “Öyle ise emrolunduğun gibi dosdoğru ol.” Buyrulmaktadır.

               2-EMANET: İdarecilerin ikinci olmazsa olmaz vasfıdır. Makamı fani görme, makamdan bir şey alma değil, bir şeyler verme, ateşten gömlek bir emanet olduğunu bilme, insanlara hamal, hadim ve hizmetkarlık yeri olduğunu  bilerek  hareket etme durumudur.

              3-EHLİYET: İdareye talip olanların ya da idare görevi verilenlerin olmazsa olmaz üçüncü vasfıdır. İdareci, kendisi ehliyetli ve liyakatli olması gerektiği kadar, işi de ehline verecek, idare ettiği müessese de işleri ehliyetli ve liyakatli olanlara verecek, kendisine güvenen ve kendisine güven duyulan kişi olacaktır. Bir diğer ifadeyle ehliyetli  idareci, tehlikesi olmayan, korkusuz, emniyetli, emin, sağlam insan demektir.

                  4-MEŞVERET: İdarecilerde aranan ve olmazsa olmaz vasıflarda dördüncüsü de meşverettir. Meşveret, danışma, istişare etmek, ortak akıl ile hareket etmek demektir.

               5-MASLAHAT: İslam’da idarecilerde aranan ve olmazsa olmaz olan beşinci vasıf maslahattır. Maslahat; doğru, düzgün ve kusursuz olma, iyilik, uygunluk ve yarayışlılık anlamlarını taşımaktadır. Bu anlamlara uygun olarak idareciler maslahatı yani kamu yararına çalışacak, kamu yararını gözetecek, kamudan bir kör kuruş dahi olmayacak, bir kör kuruşu dahi israf etmeyecek, kamudan zenginleşmeyecektir.

                  Bu beş temel esas ve olmazsa olmazdan hareketle, idarecilerin nasıl olması, hangi özellikleri bulunması gerektiğine bakalım.

                   1-Düşünebilme kabiliyeti olmalı, fikrini rahat ifade edebilmelidir.
                2-Elemanlarını gerektiği gibi yönetmek için kendi alanında kâfi teknik bilgiye sahip olmalıdır